Beste allemaal,
Na een aantal maanden kom ik weer met een update over mijn gezondheidssituatie. Allereerst wil ik jullie bedanken voor alle steun en nabijheid die ik heb mogen ontvangen. Ik wil jullie ook bedanken voor het begrip dat jullie hebben getoond, vooral met betrekking tot de communicatie. Zoals ik de vorige keer al zei, blijf ik actief in mijn werk in mijn parochie. Echter, om bepaalde doelen te bereiken, moet ik gericht te werk gaan. Het blijft voor mij dus moeilijk om op alle berichten te reageren. Ik wil jullie laten weten dat deze gebaren zeer gewaardeerd worden, dat ze me goed doen en ik dank God omdat deze tekenen van nabijheid een bron van inspiratie en kracht voor mij zijn in deze tijd.
Graag wil ik met jullie delen dat op 23 januari een MRI-scan is gemaakt en dat ik daarna op basis van de uitslag een overleg had met de chirurg in Tilburg. Ik hoopte dat we konden bespreken hoe de komende operatie een definitieve oplossing zou bieden voor mijn situatie, maar de chirurg gaf aan dat mijn situatie complexer is dan gedacht. Ik moet me voorbereiden op minstens nog twee operaties.
De chirurg acht op dit moment een definitieve operatie niet verantwoord, vanwege de onrust rond de perforatie en de bijbehorende holte. Zij vindt het belangrijk dat deze eerst tot rust komen. De vierde operatie zal daarom gericht zijn op het plaatsen van twee drains. Daarna zal ik opnieuw met een open wond en drains moeten leven, zoals vorig jaar, voor minimaal drie maanden. Na deze periode zal opnieuw een MRI-scan plaatsvinden om te beoordelen of een definitieve operatie mogelijk is. Dat was uiteraard geen makkelijke boodschap om te horen.
Maar terwijl ik naar de chirurg luisterde, moest ik denken aan een schilderij dat de huisarts van mijn moeder in zijn kantoor heeft hangen (zie de foto). Het toont een operatiekamer waar de chirurg een patiënt opereert terwijl Jezus met zijn hand op de schouder van de chirurg staat en de patiënt begeleidt, klik hier voor een vergrote foto.
Dit beeld bracht me tot het besef dat ik dit moeilijke nieuws moet benaderen vanuit het goede nieuws van het evangelie, de boodschap die ik verkondig, het geloof dat mij kracht geeft.
De vierde operatie staat gepland voor donderdag 18 april. Ik bereid me hier zorgvuldig op voor maar in het geval van koorts of andere tekenen van infectie kan een spoedoperatie noodzakelijk zijn. Momenteel zoek ik naar de mogelijkheid van een second opinion, zowel hier in Nederland als in Colombia. Zodra er een kans is om een definitieve laatste operatie te bespreken, zal ik die met beide handen aangrijpen.
Ik vraag jullie vriendelijk om voor mij te bidden, om de Heilige Geest te vragen om mij te verlichten bij alle beslissingen en stappen die ik neem, en om mij te sterken gedurende deze tijd. Mijn situatie nu zie ik als een kans om de vastentijd op een diepere manier te ervaren en met vreugde uit te zien naar Pasen.
Machteloosheid is zeker een gevoel dat sterk aanwezig is, maar het is tegelijkertijd niet te geloven hoe je de uitdagingen van je gezondheid kan benaderen met moed en geestelijke kracht. Dit doet me nadenken over het begrip 'patiënt' als zowel iemand die medische zorg nodig heeft als iemand die geduldig is. (In het Spaans gebruiken we hetzelfde woord hiervoor: paciente, uit het Latijn patiens, patientis).
Ik ben dankbaar dat ik te midden van zwakheid, kracht kan ontdekken, zoals Paulus zegt: “Want als ik zwak ben, dan ben ik sterk”(2 Kor. 12, 10B) Ik preek aan de hand van enkele spreekwoorden en ik moet zeggen dat het volgend spreekwoord nu een andere lading voor mij heeft: “Geduld is een schone zaak”. Ja! Want het is het vermogen om te wachten en onzekerheid te verdragen, waarbij we de moeilijkheden van dat wachten zo goed mogelijk het hoofd bieden. Het is de kracht die wij ontvangen om het kruis te dragen, ongemak en tegenslag te verdragen zonder onze innerlijke rust te verliezen. Geduldig zijn is goed omdat het ons sterker maakt. Dit alles is zeker het resultaat van het gebed van velen en de kracht van het geloof.
Door persoonlijk gebed, jullie gebed, mijn missie als priester, de viering van de Eucharistie, mijn pastorale werk in de parochie, de nabijheid van mijn familie, mijn vrienden, mijn parochianen, het bestuur, het pastoraalteam en jullie allemaal, geloof ik dat ik het vermogen om geduldig te zijn (Patiënt) leer ontwikkelen, met een verwachting die aangepast is en niet geïdealiseerd of overdreven. Als ik niet wacht tot het fruit rijp is, mis ik veel van de eigenschappen en het genot van de smaak op het hoogtepunt van rijpheid.
Een ding is zeker, ik verlang ernaar om helemaal gezond te zijn! Dus, beste parochianen ik leef met jullie mee, het is niet niks om een zieke pastoor te hebben! Als ik jou was zou ik hem steunen, zo komen jullie z.s.m. uit deze situatie! Ik bid ervoor en vraag om jullie biddende steun. De Heilige pastoor van Ars zegt dat het zwaarste kruis dat we kunnen dragen, de angst is om ons eigen kruis te dragen! Wij zijn bezig met een plan van aanpak en ik ga met vertrouwen onder het mes. Alles uit liefde, niets uit angst! We blijven bidden! Geduld is een schone zaak! Ik zie jullie graag in onze vieringen…
Met warme groet,
Pastoor Mauricio Meneses